Do Dance is een danstheatergezelschap onder leiding van Moos d'Herripon.
Haar voorstellingen bewegen zich op het snijvlak van verschillende disciplines.
Bij de spelers en dansers staat eigenheid en authenticiteit voorop.
Het zijn spelers met diverse achtergronden en disciplines waarbij beweging voorop staat.
Voorstellingen van Do Dance reageren en anticiperen op de actualiteit zoals een voorstelling met gevluchte professionele dansers uit verschillende culturen, de consumptiemaatschapij of een voorstelling die handelt over natuur versus cultuur.
Moos d'Herripon wil ontregelen en reageert met haar voorstellingen op maatschappelijke ontwikkelingen.
Zij wil ontroeren, prikkelen en het publiek op een onverwachte manier raken.
Bij de voorstellingen van Do Dance staan de ervaringen van het publiek voorop.

De theatertaal van d'Herripon is relativerend en humoristisch, ze weet op een bijzondere manier dans/ beweging, muziek en tekst met elkaar te verbinden.
Do Dance beweegt zich moeiteloos tussen de verschillende disciplines zoals dans, mime, toneel film en muziek.
Voor elk nieuw project wordt samenwerking gezocht met specifieke kunstenaars zoals musici of filmers. Voor de voorstelling Atlas, waarbij de televisieshows van Jerry Springer centraal stonden werd nauw samengewerkt met de componist Jakob ter Veldhuis. Tegenwoordig werkt d'Herripon vaak samen met musicus Kees Wieringa. Voor de nieuwste voorsteling 'NoBody' wordt nauw samengewerkt met de cabaretier Vincent Bijlo.
Do Dance maakt vooral voorstellingen in co-productie met onder andere De Balie, Springdance, Frascati, diverse Schouwburgen en festivals.
In de afgelopen jaren heeft Do Dance zich in de Nederlandse theaters gemanifesteerd met ‘Atlas’, ‘C in Klein’ , ‘Vluchten’, ‘een Man’, ‘Lastige Lijven’ en de theaterfestivalhit ‘Practising Suma’.

Do Dance maakt evenals Do Records en Do Music onderdeel uit van Do Foundation.
Het doel van Do is het realiseren van een infrastructuur door middel waarvan multidisciplinaire kunstuitingen een idee, thema of product kunnen worden gepresenteerd. Deze infrastructuur moet het "categorisch denken" van gescheiden disciplines doorbreken en zo aantrekkelijk en aanstekelijk zijn dat vanuit een breed maatschappelijk draagvlak hiervan gebruik kan worden gemaakt. Do functioneert dan als een ideënfabriek die het idee vervolgens ook produceert en presenteert.

Practising Suma (2007)

Practising Suma wordt een dans-/muziekritueel met als uitgangspunt: de dialoog tussen verschillende culturen. Op het podium staan twee tapdansers, een klassiek geschoolde danseres en een Indiase muziekgroep met tabla en castagnetten. In het midden ziet het publiek het enige decor: drie houten podia, een voor de Indiase musici, een voor de tapdansers en een voor de klassieke danseres. Kees Wieringa maakt samen met Indiase musici een nieuwe compositie gebaseerd op Indiase raga's, waarin het ritme van de tabla een centrale rol zal spelen.

Ga naar → Practising Suma

De Vooruitgang (2007)

Theatermaakster Moos d'Herripon en musicus Kees Wieringa zullen een nieuw muziektheaterstuk laten zien tijdens het 'Mijzenfestival' met als werktitel 'De Vooruitgang'.
De teksten zijn gebaseerd op verhalen van de locale bevolking. De verhalen ontstaan door interviews die afgenomen worden met mensen uit de Mijzer Polder.

Ga naar → De Vooruitgang

NoBody (2007)

NoBody speelt vanaf oktober 2007 en is geschikt voor iedereen vanaf 13 jaar.  Het is een dansvoorstelling met een valide en invalide danser, op tekst van Vincent Bijlo. De productie is in handen van Productiehuis TOPP. Idee en choreografie: Moos d’Herripon.

Ga naar → NoBody

Lastige lijven (2005)

Bestaat liefde op het eerste gezicht als je blind bent? Kan je niet uit je doppen kijken? Lopen met een rolstoel?
Theater en spel zijn in staat vooroordelen weg te nemen en mensen te verbinden ongeacht de verschillen. Lastige lijven beoogt jongeren met en zonder een handicap op een spelende wijze met elkaar kennis te laten maken.
Het draait bij de 12 spelers om hun lichaam, om wat je ermee kan of zou willen kunnen. Hoe verhoud je je tot je eigen lichaam en wat vind je van die andere lichamen in je omgeving? Hoe ga je ermee om als het lichaam niet doet wat jij wilt dat het doet? Misschien zou je er wel heel anders uit willen zien!

Ga naar → Lastige lijven

Losbijten

tapdans met een theatrale voorstelling als doeln: vastbijten, doorhakken en afscheuren.
De ritmepatronen en grooves vormen samen met de muziek keer op keer een spannend muzikaal spektakel. Een spektakel dat varieert van ingetogen sensueel tot agressief explosief.
Het handelsmerk van de tapdansers is een voortdurende zoektocht naar nieuwe mogelijkheden binnen de tapdans. Materialen, klankbeeld, ritmes en taptechnieken worden gecombineerd met wiskunde, mime en trainingstechnieken.

Ga naar → Losbijten

Vluchten

1999
Na vluchten volgt het wachten en na het wachten het stilstaan . . .
De eenling op drift, tussen macht en marge, ergens tussen ambitie, aanpassing en non-conformisme, en dat vaak in het teken van de stad, vooral aan de onderkant, de nachtkant ervan . . .

Ga naar → Vluchten

Atlas

1997
Een dansvoorstelling over de betekenis van vluchten, over de tweestrijd tussen aanpassen en vasthouden. De speciaal voor deze voorstelling gecomponeerde muziek van Jacob ter Veldhuis weerspiegelt de scherpe tegenstellingen in het werk. De muziek is opgebouwd uit gesampelde televisieteksten uit CNN-verslagen van de Golfoorlog en teksten uit de talkshows van Jerry Springer. Choreografe Moos d'Herripon is in Atlas relativerend, stellig, hard, teder en absurd in haar humor. Zij werkt samen met de componist Jacob ter Veldhuis en de dichteres Jana Beranová, vertaalster van het werk van Milan Kundera die haar medewerking verleende als dramaturge.

Ga naar → Atlas

Chopin sonate

1998
Een voorstelling die balanceert tussen Klank en Beeld, Taal en Teken. Het zoeken naar de balans tussen het verstand en het hart, tussen geest en lichaam. De pianosonate van Chopin krijgt zijn vorm in pure beweging. Chopins Sonate, een weergaloos muzikaal document over het zoeken naar de essentie van het bestaan, wordt zichtbaar en tastbaar in de choreografie.

Ga naar → Chopin sonate

C in Klein

1996
In haar vorige choreografieën heeft zij de volgende vragen gesteld: hoe muziek, acteren en dans te combineren, hoe de abstracte beweging en de concrete handeling van de personages te verbinden; en hoe het contact met het publiek tot stand te brengen, waarbij passie kan ontstaan tussen dansers, het stuk en toeschouwers.

Ga naar → C in Klein

Kazan de Wolfshond

1996
Het programma 'Kazan de wolfshond' is bestemd voor kinderen en volwassenen vanaf 6 jaar en ouder. Het verhaal is gebaseerd op een boek van de Amerikaanse schrijver James Oliver Curwood dat hij schreef rond de eeuwwisseling. Het verhaal Kazan handelt over een wolfshond in een wereld vol woeste pracht. Hij bezit de eigenschappen van een wolf maar ook die van een hond . De voorstelling gaat over een kind die bevriend is met Kazan zo erg dat het soms onduidelijk is of ze een wolf is of een meisje. Tot de dag dat ze uit de natuur wordt gehaald en te maken krijgt met de wereld van de mensen

Ga naar → Kazan de Wolfshond